ไม่รู้จะทำไง

สิ่งที่เห็นในวันนี้ ...
ไม่รู้จะคิดอย่างงัย..
จะจดจำมันไว้ตลอดไป...
ไม่มีวันลืม...
00.05 น.

เรื่อง ของ"ประสบการณ์เฉียดตาย"

หญิงวัยกลางคนเกิดอาการหัวใจวายและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล
ระหว่างที่อยู่บนเตียงผ่าตัด เธอพบกับประสบการณ์เฉียดตาย
ซึ่งในระหว่างนี้เธอเห็นพระเจ้าและถามพระองค์ว่าวาระสุดท้ายของเธอมาถึงแล้วใช่ไหม
พระเจ้าตอบว่ายัง เธอต้องอยู่ต่อไปอีกสามสิบปี
หลังจากฟื้นคืนสติ เธอตัดสินใจอยู่ต่อที่โรงพยาบาลต่อเพื่อผ่าตัดดึงหน้า ทำปากให้อิ่มเอิบ
เสริมหน้าอกและอื่นๆอีกสารพัด เธอยังให้ช่างเข้ามาเปลี่ยนสีผมให้อีกด้วย
เธอทำเช่นนี้เพราะเห็นว่าในเมื่อจะต้องมีชีวิตอยู่อีก 30 ปี
ต้องใช้เวลาทั้งหมดนี้อย่างมีความสุขที่สุด
หลังจากเสร็จสิ้นกระบวนการเสริมสวย เธอเดินออกจากโรงพยาบาล
แต่โชคร้ายกลับถูกรถพยาบาลชนตาย เมื่อมาพบหน้าพระเจ้าอีกครั้ง เธอบ่นว่า
“ฉันได้ยินว่าพระองค์บอกเองว่าฉันต้องมีชีวิตอยู่อีก 30 ปี”
พระเจ้าตอบว่า “โทษที เราจำเจ้าไม่ได้!”

เลิกทำงานมีเวลาเยอะเลย....

ช่วงนี้ก็กำลังสอบเลย...
เริ่มตั่งเเต่วันที่ 28ก.พ.- 9 มี.ค. เลย...

ใกล้ได้กับบ้าน
ไม่ต้องนอนดึก... ไม่ต้องอดอยาก...
ฉันจะพักให้หายเหนื่อยเลย... หลังจากที่ต้องเหนื่อยมานาน
เเล้วก็จะกับมาสู้ใหม่ อีกครั้ง...
กับมาเริ่มต้นใหม่

มาหางานใหม่ ๆ ๆ ทำอีก...
เกิดมาเป็นคนก็ต้องดิ้นกันไป...

ฉันมีคติอยู่อย่างหนึ่ง
ก็คือ ...ลำบากวันนี้สบายวันหน้า...
มันหน้าจะมีจริงน่ะ...
มีสิ ฉันเชื่ออย่างนั้น...

แต่ถึงเเม้วันนี้ก็มีคนอดเป็นเพื่อน...
ก็ดีใจที่มีคนค่อยให้กำลังใจ เราสู้เสมอ...
นอกจากพ่อกับเเม่เเล้ว ที่รักเเละห่วงใยฉัน

ก็มีเขาคนนั้นที่อยู่ข้างฉันเสมอ
กว่าจะมีวันนี้ก็ผ่านอะไร มามากมาย...

ที่ค่อยดูเเลฉันตลอด
คน คนนี้ไม่ได้ดีเลิศเลอ...
เเต่เขาดีกับฉันมากมาย

ขอบคุณที่เราได้เดินทางเส้นเดียวกัน...
อนาคตข้างหน้าไม่รู้จะเป็นเช่นไร...

เเค่เราทำ ...วันนี้ให้ดีที่สุดก็พอ...

ความเจ็บไม่มีเสียง

การจะลืมใครสักคน อาจต้องใช้เวลาชั่วชีวิต

... จะบอกเลิกกับใครซักคนคงใช้เวลาไม่มาก

... จะชอบใครสักคนอาจใช้เวลามากกว่า

... เเต่จะลืมใครสักคนอาจต้องใช้เวลาชั่วชีวิต




ชีวิต 3 ช่วงของความรักคือ ช่วงปลูกต้นรัก

กว่าจะบอกรักใครได้สักคน
กว่าจะทำให้เขารู้ว่าเรารู้สึกดี ๆ เเละรู้สึกกับเขาเป็นคนพิเศษ
กว่าจะทำความเข้าใจกัน กว่าจะเรียนรู้กันเเละกัน
กว่าจะสนิทกันถึงเเก่น ๆ หนึ่ง
ซึ่งจะสัมพันธ์กลายเป็นคนคนเดียวกันนั้น
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ต้องอาศัยทั้งเวลาเเละการเปิดหัวใจเรียนรู้ซึ่งกันเเละกัน
บางครั้งเสียเวลาตั้งนานเเล้วพบว่าไม่ใช่
เราก็ต้องถอยลังเเล้วเริ่มต้นใหม่อีกที


ความรู้สึกพิเศษที่มีให้กับคนที่มีความหมายนั้น ซับซ้อนมาก
ไม่ใช่อยากจะเกิดมันก็เกิดขึ้นมา
ไม่ใช่อยากจะให้มันเกิดกับใครที่ตรงใจเรา
บางครั้งเราทำดีเเทบตาย เขาอาจไม่เหลียวมองเราเลยด้วยซ้ำ



เมื่อ ความรักงดงามเเล้ว
ก็จงรักษามันไว้อย่างดี
อาจจะต้องลดความเป็นตัวเองลงบ้าง
อาจจะต้องยอมกันบ้าง
อาจจะต้องเปลี่ยนตัวเองบ้าง
เเต่มันก็ดีกว่าจะต้องมานั่งเริ่มต้น นับหนึ่งกันใหม่


หลายครั้งเราพบว่าเราเอาอารมณ์มาเป็นใหญ่ในการตัดสิน
การเลิกรักสักครั้งหนึ่ง
เราอาจบอกเลิกเพียงเเค่เดี๋ยวเดียว
เเละในขณะนั้นก็ไม่เคยคิดถึงเลยว่า
กว่าจะรู้จัก กว่าจะรัก กว่าจะรู้ใจกันได้ขนาดนั้น
มันใช้เวลานานเท่าไร
เเถมยังไม่เผื่อคิดอีกด้วยว่า
เมื่อเลิกรักกันไปเเล้วเราจะทำใจได้เร็วหรือช้าเพียงไร


การสร้างยากกว่าการทำลายเสมอ
เเละการที่จะตัดความรู้สึกผูกพันที่เคยมีร่วมกัน
ภายในระยะเวลาอันสั้นนั้น
ก็คงไม่ง่ายเช่นกัน

เมื่อจะต้องตัดสินใจเรื่องความรักสักครั้งหนึ่ง
จงนึกถึงเวลาดี ๆ ที่เคยมีร่วมกัน
นึกถึงความสัมพันธ์ที่ดีที่เคยมีร่วมกัน
การลืมใครสักคน อาจจะต้องใช้เวลาชั่วชีวิตเลยทีเดียว

ก่อนจะตัดสินใจอะไรให้คิดให้รอบด้าน
เเละเมื่อตัดสินใจอะไรได้เเล้วให้เเน่วเเน่เเละปล่อยมันไป
จงอย่ายึดติดกับกรงขังของความรักที่เราสร้างขึ้นมาเอง





อ่านเเล้าเศร้าใจเลยว่ะ...

ห้องเช่า...

วันนี้น่ะ...
ฉันย้ายห้อง เม้ง เหนื่อยมากมายเลยว่ะ...

ห้องผู้หญิงอยู่น่ะ...
โคตรเหม็นมากเลย... โสโครกสุดเลยว่ะ....

ไม่มีจุดไหนที่สะอาดเลย...
ทุกพื้นที่ในห้องมีเเต่ฝุ่น ฝุ่น ฝุ่น เเล้วก็ฝุ่น...

ยิ่งห้องน้ำไม่ต้องพูดถึง... มันสุดยอดของสุดยอดเลยว่ะ...
หน้าเกลียดที่สุดเลย...

ฉันย้ายห้องน่ะ... ยังต้องทำความสะอาดห้องเก่าเลย...
กลัวคนอืื่นมาอยู่เเล้วเขาจะด่าเอา..
เเละที่สำคัญอายด้วย...

หายเหนื่อยล่ะ...ไปนอนดีกว่า... อิิอิอ